Ivan Rakitić
Ivan Rakitić (ur. 10 marca 1988 w Rheinfelden) – chorwacki piłkarz, grający na pozycji pomocnika w Barcelonie.
FC Barcelona
16 czerwca 2014 Rakitić trafił do FC Barcelona, z którą podpisał pięcioletni kontrakt.Ivan Rakitić wraz z Barceloną awansował do finału Ligi Mistrzów oraz strzelił bramkę na 1:0 w 4 min , a mecz zakończył 3:1 dla Barcelony więc zdobyła w tym sezonie potrójną koronę Puchar Króla , Liga oraz Lige Mistrzów , czyli zdobyła wszystko co mogła . Sezon 2014/15 zakończył się bardzo udanie.
Kariera reprezentacyjna
Początkowo Rakitić występował w młodzieżowych reprezentacjach Szwajcarii w kategoriach U-17 i U-19, ale z czasem zgłosił akces do pierwszej reprezentacji Chorwacji prowadzonej przez Slavena Bilicia
i obecnie znajduje się w kręgu zainteresowań selekcjonera. W drużynie
Chorwacji debiutował 8 września 2007 roku podczas kwalifikacji do Euro 2008,
gdzie zyskał sympatię fanów. Ciekawostką jest, że swojego pierwszego
gola dla Chorwacji strzelił już po drugim występie z reprezentacją. W
maju 2008 r. został tymczasowo dodany do składu drużyny na Euro 2008, gdzie jest drugim najmłodszym zawodnikiem. Na mistrzostwach Europy pierwszy raz mogliśmy go oglądać w wygranym 2-1 meczu, przeciwko Niemcom kiedy to zaliczył asystę przy golu Ivicy Olicia. W ćwierćfinałach odgrywał dużą rolę w meczu z Turcją, gdzie doszło do rzutów karnych, w których Rakitić spudłował, co przyczyniło się do zwycięstwa Turcji.
Sergio Busquets
Sergio Busquets Burgos (ur. 16 lipca 1988 w Sabadell) – hiszpammncński piłkarz, grający na pozycji pomocnika. Mistrz Świata z reprezentacją Hiszpanii w 2010 roku.
Busqets grał do roku 2005 w drużynie Jàbac Can Jofresa. Od 2005 do 2007 reprezentował barwy najstarszej drużyny młodzieżowej Barcelony, Juvenil A. Z tą ekipą zdobył Puchar Króla juniorów (Copa del Rey) oraz wygrał w División de Honor. W maju 2007 roku Sergio został powołany przez Franka Rijkaarda na mecze o Copa de Catalunya. Swój debiut w pierwszym składzie zaliczył w finale, w którym rywalem Dumy Katalonii był Espanyol. Busquets pojawił się na boisku w drugiej połowie, zmieniając Lluísa Sastre.
Od sezonu 2008/09 Hiszpan gra dla pierwszej drużyny.
Sergi jest synem byłego bramkarza FC Barcelona Carlesa Busquetsa, który reprezentował barwy katalońskiej drużyny w drugiej połowie lat 90. XX wieku.
W 2009 roku zadebiutował w reprezentacji seniorów Hiszpanii w meczu Eliminacji Mistrzostwa Świata 2010 w RPA z Turcją.
27 maja 2009 roku razem z FC Barceloną wygrał Champions League
pokonując w finale Manchester United 2:0. Ma młodszego brata Aitora.
Jego ojciec Carles Busquets jest byłym bramkarzem FC Barcelony. Obecnie
jest trenerem bramkarzy rezerw FC Barcelony.
Carles Puyol
Carles Puyol Saforcada ( ur. 13 kwietnia 1978 w Vielha) – były hiszpański piłkarz, reprezentant Hiszpanii, były kapitan klubu FC Barcelony grający na pozycji środkowego lub bocznego obrońcy. 15 maja 2014 oficjalnie zakończył karierę.
Biografia
Carles Puyol rozpoczął swoją piłkarską karierę w lokalnej drużynie FC
Barcelona, gdzie się wychował. Jego talent szybko przyciągnęły większą
uwagę innych klubów ale on pozostał wierny La Masii. Legendarny gracz klubu FC Barcelona.
Szybko stał się podstawowym piłkarzem Barcelony B. W pierwszej drużynie zadebiutował 2 października 1999 roku przeciwko Valladolid, wówczas trenerem Dumy Katalonii był Louis van Gaal.
Jego występy stawały się coraz częstsze, aż ugruntował sobie na stałe
pozycje w pierwszej drużynie FC Barcelony. Dzięki swojej determinacji do
poprawy i niesamowitym tempie pracy, Carles Puyol dostosował się do
pozycji środkowego obrońcy. W 2000 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney zdobył srebrny medal wraz z klubowym kolegą, Xavim. José Antonio Camacho postawił na niego, jako obrońcę pierwszej reprezentacji kraju.
W sezonie 2003/2004, został wybrany trzecim kapitanem Blaugrany.
Pełnił już istotną rolę w zespole rozegrał wówczas 27 spotkań w lidze
oraz 7 w Pucharze UEFA.
Jednakże, Carles Puyol musiał czekać aż do sezonu 2004/05, aby wygrać
swój pierwszy puchar z Barceloną. Był wtedy kapitanem pierwszego zespołu
i istotną częścią zwycięskiej drużyny Franka Rijkaarda. Pod koniec sezonu, podniósł trofeum mistrza ligi na słynnym Camp Nou. Sezon 2005/06 był jeszcze lepszy niż poprzedni. Tym razem kapitan Barçy miał zaszczyt uniesienia pucharu Ligi Mistrzów po zwycięstwie nad Arsenalem w pod paryskim Saint-Denis.
Pod koniec następnego sezonu Carles Puyol doznał najgorszej kontuzji w
całej swojej karierze. Uszkodził wiązadła w kolanie i musiał pauzować od
20 czerwca do 29 września. Pomimo to udało mu się rozegrać 30 spotkań w
lidze w sezonie 2007/2008.
W dniu 16 września 2008 roku, Puyol rozegrał swój 400. mecz w barwach
pierwszej drużyny FC Barcelony. Po raz kolejny dokuczały mu problemy
zdrowotne, ale walnie przyczynił się do zdobycia kolejnego mistrzostwa
przez Blaugranę. Od sezonu 2008 do 2011 włącznie zdobył trzy mistrzostwa
kraju, dwa razy wygrał Ligę Mistrzów, raz Copa del Rey, Klubowe Mistrzostwo Świata, Superpuchar Hiszpanii oraz Superpuchar Europy.
Również wówczas opisał swój klub jako: „zespół, w którym pragnie grać
każde dziecko z Katalonii. Żyję, aby grać w piłkę nożną dla Barcelony.
Moim marzeniem jest zakończyć tutaj moją karierę”.
Carles Puyol 5 maja 2012 roku nabawił się kontuzji prawego kolana. Piłkarz przeszedł operację, przez co nie zagrał na Euro 2012.
Przerwa w grze ma trwać mniej więcej 6 tygodni, okres powrotu jest
stosunkowo krótki. Po tym jak Katalończyk doznawał kolejnych opóźnień,
aby iść pod nóż tym razem zdecydował się na operację natychmiast przy
jak najkrótszym czasie powrotu do gry. W sezonie 2011/2012 Puyol
rozegrał 26 spotkań ligowych, 9 w Lidze Mistrzów, 7 w Copa del Rey i 2 w
Klubowych Mistrzostwach Świata, strzelając ponadto pięć goli.
Wraz z drużyną narodową Hiszpanii był na Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii w 2002, Mistrzostwach Europy w Portugalii
w 2004 oraz na Mistrzostwach Świata w 2006 r. W 2008 roku zdobył z
reprezentacją Hiszpanii Mistrzostwo Europy w turnieju rozgrywanym na
boiskach Austrii i Szwajcarii. Na Mistrzostwach Świata w RPA Puyol rozpoczął każdy mecz i grał praktycznie zawsze 90 minut (był zmieniony przez Marchenę w 84. minucie ćwierćfinałowego spotkania przeciwko Paragwajowi). Strzelił jedynego gola w półfinale z Niemcami,
dzięki czemu reprezentacja Hiszpanii dotarła do finału Pucharu Świata. W
decydującym meczu zagrał pełne 120 minut, Hiszpania pokonała wówczas
Holandię 1:0 i zdobyła tytuł mistrza świata.
4 marca 2014 roku na konferencji prasowej Puyol ogłosił, że odchodzi z
FC Barcelona. Kontrakt został rozwiązany za porozumieniem stron.
15 maja 2014 roku podczas oficjalnej, pożegnalnej konferencji
prasowej Carles Puyol ogłosił, iż kończy piłkarską karierę i nie zagra
już w żadnym innym klubie. Jak sam powiedział powodem zakończenia
kariery był brak rozwiązania problemu z leczeniem urazu kolana
Pedro Rodríguez Ledesma
Pedro Eliezer Rodríguez Ledesma, znany jako Pedro ( ur. 28 lipca 1987w Santa Cruz de Tenerife) – hiszpański piłkarz występujący na pozycji skrzydłowego lub cofniętego napastnika w klubie FC Barcelona.
Pedro jest zawodnikiem obunożnym. Jako pierwszy piłkarz w historii
strzelił gola w sześciu różnych rozgrywkach w ciągu jednego roku. Ma młodszego brata Jonathana. Ma dziewczynę o imieniu Carolina, razem mają syna.
Pedro urodził się w Santa Cruz, na Teneryfie. Do FC Barcelony przyszedł w sierpniu 2004 z CD San Sidro, gdzie zaczynał karierę piłkarską.
FC Barcelona
Pedro rozpoczynał karierę w młodzieżowych zespołach katalońskiego
klubu (wówczas występował pod pseudonimem "Pedrito"). Debiut w
seniorskim zespole zaliczył 12 stycznia 2008 roku, podczas wygranego 4:0 meczu z Real Murcia. Były prezes FC Barcelona Joan Laporta uważa, że Pedro stanie się kluczowym piłkarzem klubu w przeciągu najbliższych pięciu sezonów.
28 sierpnia 2009 Pedro zdobył jedynego gola dla Barcelony w meczu z Szachtarem Donieck o Superpuchar Europy. W 81. minucie wszedł na boisko, zmieniając Zlatana Ibrahimovicia, a w 115 minucie zdobył bramkę po akcji z Lionelem Messim.
Swojego pierwszego gola w lidze strzelił w pięknym stylu przeciwko UD Almerii. Słaba forma Francuza Thierry'iego Henry zmusiła Josepa Guardiolę,
trenera FC Barcelony, do wystawiania Hiszpana coraz częściej w
pierwszym składzie. Pedro wykazywał się niesamowitą skutecznością,
ciekawymi pomysłami na grę oraz wielkim poświęceniem, dzięki czemu
kibice szybko go polubili. Najważniejsze trafienie zaliczył w meczu z Realem Madryt wygranym przez FC Barcelonę 0:2 na Santiago Bernabéu 10 kwietnia 2010. Do siatki rywali trafił w lidze hiszpańskiej 12 razy.
Premierowego gola w Lidze Mistrzów zdobył na Camp Nou w meczu z Dynamem Kijów.
W sezonie 2010/2011 jest kluczowym zawodnikiem jedenastki Josepa
Guardioli. W tym sezonie razem z FC Barceloną zdobył Superpuchar
Hiszpanii, Mistrzostwo Hiszpanii i Ligę Mistrzów. W finale LM zdobył
gola. Razem z Lionelem Messim i Davidem Villą stworzyli jedno z
najlepszych trio napastników na świecie. Zostali nazwani M.V.P (Most
Valuable Player - najbardziej wartościowy zawodnik). Nazwa MVP wzięła
się od skrótu ich nazwisk Messi(M), Villa(V), Pedro(P). Dzięki tym
trzem zawodnikom Barcelona miała bardzo udany sezon 10/11.
Kariera reprezentacyjna
20 maja 2010 został powołany przez Vicente del Bosque do 23-osobowego składu na Mundial w RPA. Pierwszy mecz w reprezentacji rozegrał 9 dni później przeciwko Arabii Saudyjskiej, natomiast pierwszą bramkę zdobył w wygranym 6:0 spotkaniu z reprezentacją Polski 8 czerwca 2010. Był to jego trzeci mecz w reprezentacji. Na Mundialu zadebiutował zmieniając w 77 minucie Andresa Iniestę podczas pierwszego spotkania fazy grupowej z reprezentacją Szwajcarii.
Na Mistrzostwach Europy w 2012 wraz z reprezentacją Hiszpanii zajął pierwsze miejsce.
Jérémy Mathieu
Jérémy Mathieu (ur. 29 października 1983 w Luxeuil-les-Bains) – francuski piłkarz występujący na pozycji obrońcy lub pomocnika w FC Barcelona.
Kariera klubowa
Jérémy Mathieu zawodową karierę rozpoczynał w 2002 roku w FC Sochaux.
W pierwszym sezonie występów na Stade Auguste Bonal rozegrał 23 ligowe pojedynki i razem z drużyną wywalczył piąte miejsce w Ligue 1. Zadebiutował 3 sierpnia w zremisowanym 0:0 meczu z CS Sedan. W następnym sezonie zadebiutował w rozgrywkach Pucharu UEFA. W rozgrywkach 2003/2004 "Les Lionceaux" ponownie zajęli piątą lokatę, a Jérémy wystąpił w 34 meczach.
Latem 2005 roku Mathieu podpisał kontrakt z Toulouse FC,
gdzie od razu wywalczył miejsce w pierwszym składzie. Z francuskim
zespołem zajął dopiero szesnaste miejsce w ekstraklasie, jednak w
kolejnych rozgrywkach uplasował się na trzeciej pozycji i zapewnił sobie
udział w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów. W eliminacjach przeciwnikiem Tuluzy okazał się Liverpool,
który w dwumeczu zwyciężył 5:0 i wyeliminowali francuski klub z
rozgrywek. 31 stycznia 2009 roku Mathieu zanotował swój setny ligowy
występ w barwach zespołu z Tuluzy, a ten zremisował na wyjeździe ze Stade Rennes 0:0. W sezonie 2008/2009 w linii obrony grał najczęściej u boku Mohameda Fofany, Daniela Congrégo i Maura Cetto.
13 czerwca 2009 roku został piłkarzem Valencii. W Primera División zadebiutował 20 września w zremisowanym 2:2 meczu ze Sportingiem Gijón.
23 lipca 2014 roku przeszedł z Valencii do FC Barcelony. Francuz
kosztował Dumę Katalonii 20 mln euro. 15 stycznia 2015 roku zdobył
pierwszą bramkę przeciwko Elche. 22 marca strzelił gola na 1-0 przeciwko Realowi Madryt. Barca wygrała 2-1.
Kariera reprezentacyjna
Mathieu został powołany do seniorskiej reprezentacji Francji na towarzyski mecz przeciwko Słowacji,
który odbył się w sierpniu 2007 roku. W spotkaniu tym Jérémy jednak nie
wystąpił i ostatecznie nie zadebiutował w drużynie narodowej. W tym
samym roku zanotował 1 występ dla rezerw reprezentacji. Wcześniej był
członkiem kadry do lat 21. Uzyskał z nią awans do Mistrzostw Europy 2006, jednak nie został powołany do kadry na turniej finałowy.
11 listopada 2011 zadebiutował w reprezentacji w wygranym 1:0 towarzyskim meczu ze Stanami Zjednoczonymi.
Andrés Iniesta
Andrés Iniesta Luján ur. 11 maja 1984 w Fuentealbilla –
hiszpański piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika. Andres Iniesta został piłkarzem roku w Europie w sezonie 2011/2012.
Biografia
Andrés Iniesta do FC Barcelony dołączył w 1996 roku po turnieju w Brunette, gdzie występował w zespole Albacete Balompié. Od samego początku był bardzo skromny. Po przenosinach do Barcelony niezwykle tęsknił za swoją rodziną, lecz postanowił pozostać w La Masii. Jego idolem był Pep Guardiola,
którego plakat wisiał w pokoju małego Iniesty. Szybko okazało się, że
młodzieniec ma wielki talent do gry. Gdy miał 16 lat został zaproszony
na treningi pierwszej drużyny. „Ten dzieciak wyśle nas wszystkich na
emeryturę”, powiedział wówczas Pep Guardiola w rozmowie z Xavim Hernándezem.
Iniesta w drużynach juniorskich błyskawicznie przechodził przez kolejne
sekcje klubu. Od sezonu 2000/ 2001 został włączony do kadry FC
Barcelony B, a 22 grudnia 2001 roku, znalazł się na ławce rezerwowych w
ligowym spotkaniu z Espanyolem.
W pierwszym zespole zadebiutował 29 października 2002 roku, pod wodzą Louisa van Gaala w spotkaniu z Club Brugge w ramach Ligi Mistrzów.
Iniesta otrzymał szansę gry w wyniku kontuzji podstawowego
rozgrywającego drużyny – Xaviego. Dzięki absencji „mózgu” FC Barcelony,
mógł pokazać swoje umiejętności całemu piłkarskiemu światu. Od sezonu
2003/2004 Iniesta stał się członkiem pierwszego zespołu Dumy Katalonii. W
latach 2004/ 2005 wystąpił w 37 z 38 spotkań ligowych, był to najlepszy
wynik z całego zespołu (wchodził przeważnie jako zmiennik Xaviego). Rok
później kontuzji doznał Xavi, co ułatwiło Inieście grę w pierwszym
składzie FC Barcelony. Młodzieńca bardzo wychwalał ówczesny trener Frank Rijkaard, z którym Duma Katalonii wygrała Ligę Mistrzów oraz zdobyła mistrzostwo Hiszpanii. 22 sierpnia 2006 roku, Iniesta jako kapitan drużyny podniósł w górę trofeum Joana Gampera po zwycięstwie 4:0 nad Bayernem Monachium.
Kiedy w 2007 roku zespół opuścił Ludovic Giuly, Hiszpan zamienił swój dotychczasowy numer 24 na 8. 19 lipca 2007 roku hiszpański dziennik Marca łączył Iniestę z przejściem do Real Madryt,
którzy rzekomo byli skłonni zapłacić 60 000 000 euro. Hiszpan jeszcze
tego samego dnia odpowiedział: „Jestem bardzo zaskoczony, nic o tym nie
wiedziałem. Nie ma mowy o przenosinach do Madrytu.
Chciałbym pozostać w Barcelonie, aż do piłkarskiej emerytury”. 25
stycznia 2008 roku przedłużył swój kontrakt do 2014 roku wraz klauzulą
wykupu wynoszącą 150 milionów euro. We wrześniu 2008 roku, po odejściu
byłych wicekapitanów (Ronaldinho do Mediolanu i Deco do Chelsea),
FC Barcelona zdecydowała się na wybór ich następców. Iniesta został
wybrany trzecim wicekapitanem, przed nim znajdowały się takie
osobistości jak: Carles Puyol , Xavi i Víctor Valdés. Co ciekawe cała czwórka była wychowankami Dumy Katalonii. W październikowym spotkaniu w ramach Ligi Mistrzów z FC Basel na Camp Nou,
Iniesta odniósł kontuzję, która pierwotnie miała wyłączyć go z gry na 6
tygodni. Ostatecznie pojawił się na boisku dopiero 3 stycznia 2009
roku. Wszedł wówczas na boisko w 65 minucie spotkania z Realem Mallorca, zdobywając zwycięskiego gola. Miesiąc później w meczu z tym samym przeciwnikiem zagrał 250. spotkanie w barwach FC Barcelony.
6 maja 2009 roku zagrał w pamiętnym spotkaniu Ligi Mistrzów z Chelsea
Londyn. Była już 91. minuta, Barcelona powoli żegnała się z nadzieją
udziału w wielkim finale tych elitarnych rozgrywek. Jednak piłkę przed
polem karnym futbolówkę dostał Iniesta i z pierwszej piłki, oddał
strzał, dzięki któremu wszyscy kibice FC Barcelony oszaleli ze
szczęścia. Blaugrana zakwalifikowała się tym samym do finału Ligi
Mistrzów. Nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy. 4 dni później
Iniesta odniósł kolejny uraz w meczu z Villarreal na Camp Nou. Jednak
udało mu się wystąpić w finale Ligi Mistrzów z Manchesterem United,
który odbył się 27 maja 2009 roku. Barcelona ostatecznie i tym razem
okazała się lepsza od rywali. Po tym spotkaniu na temat Iniesty
wypowiedziało się kilka znanych osobistości m.in. Alex Ferguson: „Nie mam obsesji na punkcie Messiego.
Zdecydowanie wyżej cenię umiejętności Iniesty. On jest fantastyczny,
swoją grą sprawia ogromne możliwości dla zespołu. Jego talent jest
niesamowity. Jest niezwykle ważny dla Barcelony”. Natomiast Wayne Rooney
nazwał Iniestę najlepszym piłkarzem na świecie. Po zakończeniu sezonu
koledzy ofensywnie nastawionego pomocnika namówili go, aby napisał
książkę. W efekcie powstało dzieło pod tytułem „Andrés Iniesta – Rok w raju”.
18 października 2009 roku, Iniesta znalazł się na liście 30 kandydatów do zdobycia Złotej Piłki.
Był również nominowany do nagrody Piłkarza Roku obok Lionela Messiego i
Xaviego. Ostatecznie wygrał Argentyńczyk, a Iniesta zajął piąte miejsce
z 134. głosami. 27 listopada 2009 roku postanowił przedłużyć swój
kontrakt do 2015 roku, klauzula wykupu została podniesiona ze 150 do 200
milionów euro.
